Een dromer werd ik vroeger genoemd, gevoelig, creatief en met een rijke fantasie. Als kind droomde ik vaak over een eigen ruimte waar ik creatief kon bezig zijn. Schilderen, tekenen, bedenken, knutselen... als het maar met mijn handen was en als ik mijn fantasie maar de vrije loop kon laten gaan.  Ateliers van kunstenaars, schilders, en hun levensstijl, mensen met een creatieve job vond ik altijd heel inspirerend. Dat zag ik mezelf ook doen.  

​

Met het ouder worden ging ik echter, zoals veel mensen, meer focussen op de buitenwereld en wat er van mij verwacht werd in plaats van te doen wat ik nodig heb om mij goed te voelen.  Dat maakte dat ik er vaak wat verloren bij liep en mijn draai niet echt leek te vinden. 

Werken met klei heeft mij terug dat gevoel gegeven dat ik had als kind.  Tijdvergeten bezig zijn, creëren vanuit mijn buikgevoel en vooral dicht bij mezelf blijven.  Er kwam terug een evenwicht tussen hart, handen en hoofd.  Als ik werk in mijn atelier zit ik mijn flow.

​

Werken met klei verplicht je ook om te vertragen en te leven in het moment.

En dat kan in een wereld waar alles alsmaar sneller evolueert alleen maar goed zijn, toch?

​

​

​

 

 

 

 

Nikkel & Rosa waren 2 ontzettend lieve en verliefde oudjes in de straat waar ik ben opgegroeid.  

Ze woonden in een inie-minie huisje,

zo een Sjakie-en-de-chocoladefabriek-achtig huisje.

Hij was tekenaar, zij muzikante.  

De sfeer van eenvoud, huiselijkheid, liefde en creativiteit die er hing is mij altijd bijgebleven.

En daarop is mijn eigen bezieling dan ook geïnspireerd. 

Mijn keramiek straalt warmte en gezelligheid uit en is gemaakt met ontzettend veel goesting en liefde.  

​

En dat wil ik heel graag met jullie delen!  

Zodat ook jullie je eigen Nikkel-en-Rosa-gevoel in huis kunnen halen.

​

Geniet ervan!